Een overload aan groen en wijze lessen van safari

Hi!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, nog 26 dagen heb ik over in Tanzania. De tijd vliegt voorbij, en ik kan echt niet geloven dat mijn avontuur er al weer bijna op zit. 28 mei vlieg ik naar huis, en land ik om precies te zijn, 17:50 op Schiphol. Dit weekend was ik weer op het vliegveld, en ik bedacht mij dat de volgende keer dat ik hier zal zijn, ik terug zou vliegen naar Nederland. Ik kan mij niet voorstellen hoe het zal zijn om terug te keren naar het westerse. Gelukkig heb ik nog zo'n vier weken dus aan terug gaan, wil ik nog even niet denken! 

De laatste drie weken heb ik op kindergeneeskunde gelopen, en ik kan oprecht zeggen dat dit de moeilijkste stage geweest is tot nu toe. Het is hartverscheurend om kinderen te zien overlijden door het tekort komen van de artsen. Toch is het ook ontzettend blij en vrolijk werk, de kindjes zijn enorm schattig, altijd vrolijk en enorm sterk. Alle testjes, onderzoeken of prikken worden zonder al te veel gehuil ondergaan. Ook het zien van de verbrande, ondervoede kindjes of prematuurtjes is vreselijk, maar het feit dat wij hier het verschil kunnen maken, geeft een enorme voldoening.

Dit weekend ben ik samen met Lieselot afgereisd naar Arusha, het noorden van Tanzania. Nadat een negen uur durende busrit veranderde in een veertien uur durende  rit, kwamen wij eindelijk aan in ons 'hotel' waarvan de foto's op internet duidelijk gefotoshopt waren. Nadat we deze nacht overleefd hadden, vertrokken wij naar Arusha national park om een safari te doen! Enorm gave ervaring en zoveel dieren gezien! Die nacht hebben we in een ander hotel geslapen, wat gelukkig wel erg goed was. De volgende dag hebben we gehiked door een locaal dorpje, ontzettend leuk om te zien en daarna hebben we een middag doorgebracht bij de hotsprings (spoileralert: het water was hoogstens lauw). Toch was het een ontzettend mooie plek en zaten de aapjes in de bomen boven ons, en de vissen rondom de kant in het water. Het noorden van Tanzania is echt ontzettend groen, en ik heb meer bomen en groen gezien dan in m'n hele leven. Het zien van de mount Meru, en de Kilimanjaro was zo indrukwekkend. Nooit verwacht dat er rondom een berg zoveel wildlife zou leven. Tijdens de safari vroeg onze gids ook vaak naar wat we kunnen leren van dieren en ik welk opzichte we hetzelfde zijn of juist anders. Als conclusie kan ik zeggen dat de dieren zo horen te leven in het wild, en niet achter de tralies in een dierentuin. Ze zijn niet gemaakt om te leven in kleine verblijven. Nu zul je je vast afvragen waar dit heen gaat, maar is het niet hetzelfde voor ons? Zijn wij ook niet gemaakt om vrij te zijn en te leven in plaats van altijd (proberen) te voldoen aan de verwachtingen van anderen, te doen wat hen gelukkig maakt en te leven binnen de hokjes waarin zij ons plaatsen? Zo, plak die maar op een wandtegeltje.

Kwaheri rafiki's!